Wiedza o tym, jak w średniowieczu wyglądała bielizna, nie jest taka oczywista. Wszystko przez to, że szyto ją materiałów pochodzenia roślinnego (np. lnu), które po wielu wiekach uległy degradacji. Na podstawie opisów i ikonografii zakładano, że pod giezłem, czyli lnianą długą koszulą, kobiety nie nosiły już nic. Ale niektóre znaleziska (np. w Lengberg Castle) dają archeologom pole do wyobrażeń. W dobrze zabezpieczonych przed wilgocią zakamarkach średniowiecznych szaf znaleziono bowiem pojedyncze sztuki ubioru, które do złudzenia przypominają współczesny biustonosz (lub biustonosz wszyty w koszulkę). W przeciwieństwie jednak do greckiego czy rzymskiego modelu ubioru, czyli pasków mających spłaszczać piersi – średniowieczne staniki składały się z miseczek, które biust podnosiły i go eksponowały. Miało to służyć nie tylko podkreśleniu kobiecych kształtów, ale pozwalało też trzymać pod kontrolą zbyt obfite biusty. Co ciekawe, ówczesne biustonosze nie były częścią garderoby, której kobiety się wstydziły jak dziś antycellulitowych majtek. Haftowane elementy średniowiecznych staników świadczą o tym, że panie chętnie pokazywały je choćby swoim partnerom podczas gry wstępnej. Czy wszystkie kobiety nosiły staniki? Tego nie wiemy. Wzmianki w literaturze satyrycznej z epoki świadczą o tym, że ta część garderoby była czymś ekstrawaganckim.
Biustonosze ze zdjęć pochodzą z przełomu XIV-XV w., z Lengberg, tereny dzisiejszej Wielkiej Brytanii. Tekst za: historyextra.com
Comments