W średniowieczu sakrament małżeństwa nie polegał na udzieleniu ślubu kościelnego, ale na wyrażeniu zgody partnerów i odbyciu stosunku.
Efekt? Wszechobecni uwodziciele, którzy obiecywali kobietom małżeństwo za seks. Praktyka była powszechna zwłaszcza na wsiach, gdzie przymykano oko o przygodny stosunek, a seks przedmałżeński wręcz zinstytucjonalizowano. Miasta i szlacheckie dwory były bardziej pruderyjnie - młodzież wychowywano tam zgodnie z kryterium czci i pobożności.
Sakrament małżeństwa doprecyzowano w 1563 r. podczas soboru trydenckiego. Prawnie i społecznie powiązano wówczas zawarcie małżeństwa ze ślubem kościelnym: obrządek wywoływał skutek prawny. Dzięki temu uporano się z małżeństwami pokątnymi.
Prof. Wolfgang Reinhard, „Życie po europejsku”, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, tł. Jacek Antkowiak, red. naukowy prof. Wojciech Józef Burszta
Ikon. Il filostrato, Italy, Naples, 1414, MS M.0371 fol. 035v
Comentários