Anglia XIV i XV wiek
Pety Pernauntes to słodkie porzeczkowe nadzienie w wytrawnym, kruchym cieście.
Składniki na porzeczkowy farsz: - 12 żółtek - ¼ szklanki cukru - ½ szklanki porzeczek (w oryginalnym przepisie są suszone, ale tutaj prosto z krzaczka) - ½ łyżeczki suszonego imbiru
Przepis na kruche ciasto: - 1 ½ szklanki mąki - 4 łyżki masła - 2 żółtka - ½ łyżeczki soli - szczypta szafranu - 3/8 szklanki wody
Ciasto:
W misce mieszamy mąkę z szafranem, dodajemy drobno poszatkowane masło i żółtka jaj. Mieszamy dłonią wszystkie składniki, aż połączą się na jednolitą masę. Następnie stopniowo dodajemy wodę, cały czas ugniatając ciasto. Trzeba uważać, żeby z nią nie przesadzić, aby ciasto nie wyszło za rzadkie i lepiące (możemy się wtedy ratować, dodając trochę mąki). Gdy otrzymamy odpowiednią konsystencję (masa odchodzi od brzegów miski), nakrywamy naczynie ściereczką i zostawiamy ciasto na pół godziny, aby „odpoczęło”.
Ciasto dzielimy na 4 części (wcześniej oddzielamy trochę ciasta na wierzchy) i z każdej formujemy małe owalne tarty, a następnie napełniamy je nadzieniem.
Farsz: Ten przepis ma kilka wersji wykonania nadzienia i ja spróbowałam zrobić je wszystkie. Pozostawiłam całe żółtka, a porzeczki wymieszałam z cukrem i imbirem i tak napełniłam dwie „trumienki” (coffyns - wg oryginalnego przepisu), a kolejne dwie zrobiłam już z wymieszanymi składnikami. Te małe trumienki można upiec z wieczkiem lub bez.
Przygotowane do pieczenia ciasto smarujemy resztką żółtka z farszu. Wstawiamy do piekarnika nagrzanego do 175st.C na ok. 35-40 minut.
Porzeczka czarna pochodzi z obszarów Europy i Azji o umiarkowanym klimacie. W Polsce występuje w stanie dzikim na całym niżu i w pasie wyżyn. Jest również pospolicie uprawiana. Inne jej nazwy to: smrodina, smrodynia, smrodyńki. Uprawiana była już od przełomu XIV i XV wieku. Początkowo w Holandii i Danii, a później także w Anglii i Francji.