Miłość można było okazać ukochanej darowując jej np. MIŁOSNĄ BROSZĘ (Amatory Brooch)?
Na przykład taką, jak ta niewielka (3.2 x 2.2 x 3.8 cm) złota brosza w kształcie lombardzkiego E, pochodząca z Niemiec, z lat ok. 1340-1360. Była ona ozdobiona na obrzeżach sześcioma słodkowodnymi perłami, z których zachowała się tylko jedna.
Do poprzeczki litery przynitowana jest mała figurka mężczyzny trzymającego strzały w obu rękach, jedną skierowaną w swoje serce. Męska postać na awersie może reprezentować Minnebräutigam – pana młodego dla swej narzeczonej i personifikację dworskiej miłości, lub może po prostu przedstawiać ofiarodawcę, który sprezentował tę broszę swojej ukochanej. Strzała wycelowana w serce była powszechnym symbolem miłości. Taki jej obraz często pojawiał się w ówczesnych manuskryptach, np. Toggenburg Bible czy Codex Manesse.
We wnętrzu broszy znajduje się inskrypcja w średnio-wysoko-niemieckim (historyczna forma języka niemieckiego funkcjonująca w okresie między rokiem 1050 a 1350), prawdopodobnie w dialekcie saksońskim, o treści: VREWELININ • VRME DEI + HRZE • LEVE • NSTE • MOIS IC IN •SIN Można to przetłumaczyć następująco: Fair lady, may I always remain close to your heart / Piękna Pani, pozwól mi zawsze pozostać blisko Twego serca.
Mimo, iż badania sugerują, że takie podarunki symbolizujące miłość cieszyły się dużą popularnością, niewiele ich przetrwało. Najczęściej były one przyszywane do odzieży lub noszone jako wisiorki.
Ten egzemplarz jest niezwykły, ponieważ został zaprojektowany jako medalion mogący skrywać dodatkowy dar, być może pukiel włosów. Jest to doskonały przykład XIV-wiecznej osobistej biżuterii. Brosza odzwierciedla dworskie ideały miłości, które charakteryzowały ten rycerski wiek.
Tekst: Agnieszka Jurgielewicz
Comments