Lipa, drzewo-symbol

Uniwersalne wartości w całej Europie budowały poczucie wspólnoty, w której ogromną rolę odgrywał SYMBOL. Był on czytelnym znakiem niezbędnym w komunikacji społecznej. Symboliczne w średniowieczu były nie tylko kwiaty , ale przede wszystkim DRZEWA, które pojawiają się na wielu ikonografiach. Dzielą się one na męskie (np. dąb, kasztan, cis) i żeńskie (np. lipę, jesion czy buk). Zaadaptowanie ich w kulturze chrześcijańskiej było konieczne ze względu na pogański kult tych roślin w Europie północnej i wschodniej. Ulubionym drzewem średniowiecza była LIPA. Ze względu na właściwości lecznicze sadziło się ją w okolicach szpitali i przytułków dla trędowatych. Jako drzewo opiekuńcze znajdowała się też blisko kościołów. Pod lipą (lub dębem) odbywały się również sądy. W pogaństwie drzewo uosabiało pierwiastek żeński. Nie bez powodu więc w Świętej Lipce – na terenach dawnego kultu – powstało sanktuarium Maryjne. Słowianie wierzyli, że lipa ochrania przed piorunami, a dotknięcie pnia - uzdrawia. W mitologii rzymskiej drzewo poświęcone było bogini Wenus.

Za: Mateusz Przybysz, „Świat symboli średniowiecza - czyli jak postrzegali rzeczywistość nasi przodkowie”; S. Kobielus, "Florarium christianum"