De Tribus Regibus Mortuis Trudno jest określić dokładny
czas powstania dzieła, ale pierwsze wzmianki możemy znaleźć w pochodzącym z XIII wieku francuskim manuskrypcie, który zawiera zbiór poematów Baudoina de Condé, Nicolasa de Margival i dwóch nieznanych pisarzy. Wraz z upływem czasu zmieniają się opisane w niej postacie. Początkowo trzej ŻYWI bohaterowie to bogacze/książęta podążający pieszo. Później przeradzają się w postacie trzech króli jadących konno. Bohaterowie MARTWI są przedstawiani jako trupy w różnym stopniu rozkładu. Ewoluują od nieżywych duchownych po przodków, niejako lustrzane odbicie trzech króli. DIALOG ZE ŚMIERCIĄ Fabuła jest dość prosta: trzech młodzieńców podczas polowania odłącza się od nagonki i gubi się w mgle. Spotykają trzy chodzące trupy i podejmują z nimi dialog. Martwi bohaterowie pouczają żywych, że nic nie jest wieczne, dobra doczesne przemijają i nikt, niezależnie od stanu, nie uniknie śmierci. Przypominają też, że pokuta i pamięć o zmarłych pomogą uniknąć mąk i spokojnie przejść w zaświaty. TO NIE TANIEC ŚMIERCI Legendę często przyrównuje się do innego popularnego motywu, jakim jest taniec śmierci. W nim jednak, poza zrównaniem wszystkich stanów wobec nieuniknionego kresu, jest już za późno na nawrócenie. Obydwa motywy pojawiają się często w formie fresków w kościołach na terenie praktycznie całej zachodniej Europy. Tekst legendy we współczesnym tłumaczeniu można znaleźć pod tym linkiem: https://www.deviantart.com/gileswatson/art/The-Three-Dead-Kings-306948886
Ikon. Vergänglichkeitsbuch – Cod.Don.123, Wilhelm Werner von Zimmern, Gottfried Werner von Zimmern, 1575
コメント