Duże formacje łuczników w Anglii składały się z trzech oddziałów lub straży: przedniego oddziału (the Vanward), głównego/środkowego (the Mainward lub the Middle) oraz tylnego (the Rearward). Każdy z oddziałów miał swojego dowódcę, przy czym dowódca głównego/środkowego oddziału był zwykle dowódcą całej armii łuczników.
Zgodnie z Commision of Array, który określał zasady służby feudalnej, oddziały składały się z podgrup. Podstawową formacją były dwudziestki, na czele których stał dwudziestnik (vintenar). Na wyższym poziomie były grupy złożone ze stu żołnierzy z setnikiem (centenar) na czele, a dalej – z tysiąca z „millenarem” u sterów. Do połowy XV w. setnika zwyczajowo nazywano kapitanem.
Formacje dotyczyły również najemników – oni także formowali się w dwudziestki czy setki. Historycy przypuszczają jednak, że angielskie jednostki walczące za żołd różniły się od tych, które formowali poddani feudałów – mogły być bardziej swobodne i niezależne.
Za: Clive Bartlett, "English Longbowman 1330–1515", Osprey Ikon. Manuscript BL Royal 16 G VI Chroniques de France ou de St Denis Folio 345v Dating 1332-1350 From Paris, Frankreich Holding Institution British Library
Comments