Fasola z boczkiem - Liber de Coquina (koniec XIIIw.)
- ok. 200g fasoli "czarne oczko" - boczek wędzony - 2 średnie cebule - 1 jajko - gałka muszkatołowa - czarny pieprz - oliwa z oliwek
Fasola kojarzy się głównie z Ameryką Południową, ale po przebadaniu tematu odmiana "czarne oczko" jest jak najbardziej pasująca do średniowiecznej kuchni. Jej biologiczna nazwa to wspięga wężowata i bliżej jej do bobu niż fasoli czy groszku jak jest potocznie nazywana. Pochodzi z Afryki i stamtąd przez bliski wschód dotarła już w czasach antycznych do Europy. Szczególnie upodobali sobie ja Grecy i Rzymianie.
Fasolę płuczemy kilkukrotnie i moczymy ok. godziny, potem gotujemy 1-1,5 godziny aż zmięknie. W międzyczasie kroimy drobno boczek i podsmażamy na oliwie, dodajemy drobno krojoną cebulę i smażymy aż się dobrze zeszkli. Gałkę muszkatołową i pieprz ucieramy w moździerzu. Całość podsmażamy ok. 5 minut i dodajemy ugotowaną fasolę. Wbijamy roztrzepane jajko i na wyłączonym ogniu mieszamy, żeby nie ścięło się na wiór, ale otoczyło całość. Nie użyłem specjalnie soli, bo soliłem fasolę, boczek też jest słonawy, a na koniec całość posypałem tartym parmezanem.