DZIK - groźna bestia czy zwykła świnia?

W przeciwieństwie do lwa (o którym pisaliśmy tutaj: https://tiny.pl/t7hfh ) pozycja dzika w średniowieczu stawała się z czasem coraz niższa. Jak to wyglądało?

DZIK DLA UBOGICH Do XIV w. zwierzę było uważane za symbol męskości. Dzik był odważny, walczył do końca, raniąc wielu myśliwych. Zabić go było rzeczą honorową i bohaterską. Dzik był przeciwieństwem tchórzliwego, słabego jelenia, którego mięso było uważane wręcz za niezdrowe. Co zmienia się w XIV stuleciu? Rozdrobienie feudalne powoduje, że na jelenia mogą polować tylko wielcy panowie, którzy mają wiele lasów. Dzika pozostawia się ubogim. Ponadto polowanie na jelenia odbywa się konno, a na dzika pieszo. Książęta i królowie nie mają zamiaru biegać po lesie jak prości chłopi. Wreszcie utrzymanie sfory psów do łowów na dzika wymaga kosztów i umiejętności, co wielu zniechęca.

DZIK JAK DIABEŁ Słabnącą pozycję pogańskiego dzika wykorzystuje Kościół. Przeciwstawia cnoty jelenia wadom dzika. Jeleń to zwierzę o 10 rogach symbolizujących dekalog. Prócz tego rogi odrastają, więc istnieje nawiązanie do zmartwychwstania. Myśliwi często widzą w porożu jelenia krzyż. Jeleń staje się więc powoli szlachetny, gotowy do poświęcenia, jak Chrystus. Dzik wręcz przeciwnie. Dostrzega się w nim czarny kolor diabła, niepohamowany gniew i furię, obudowane lenistwem i brzydkim zapachem. Staje się wcieleniem szatana.

ZWYKŁA ŚWINIA O dewaluacji dzika, świadczy śmierć króla Francji Filipa Pięknego, który zmarł w wyniku ran zadanych podczas łowów przez rozjuszonego odyńca w 1314 r. Kilkadziesiąt lat wcześniej śmierć w walce z dzikim byłaby powodem do dumy dla dynastii. W XIV w., stała się powodem kpin i hańby – w odczuciu poddanych z woli Bożej złego króla pozbawiła życia świnia.

Za: Mateusz Przybysz, „Świat symboli średniowiecza - czyli jak postrzegali rzeczywistość nasi przodkowie”