BRYGIDKA – chyba najpopularniejsze i najwygodniejsze nakrycie kobiecej głowy w postaci lnianego czepka, zszywanego z dwóch połówek, które w części dolnej połączone są długim paskiem służącym do oplatania głowy. Jej przedstawienia znajdują się w wielu manuskryptach z XIII i XIV w., ale podobne nakrycia głowy można znaleźć także w XV, a nawet XVI w. Większość obrazów sugeruje, że brygidki były noszone zazwyczaj przez służące. Niewykluczone jednak, że kobiety z wyższych sfer nosiły czepki pod welonem lub innym nakryciem głowy – wizerunki śpiących dam w podobnych okryciach głowy czy bijące się niewiasty.
Bardzo często wykonuje się rekonstrukcję 'brygidki' na podstawie konkretnego znaleziska:
CZEPEK ŚW. BRYGIDY (St. Birgitta’s Cap/Huva) – zachowany egzemplarz nakrycia głowy przypisywany Św. Brygidzie Szwedzkiej (ur. 1303, zm. 23 lipca 1373 w Rzymie), która była katolicką zakonnicą, pisarką, teolożką, założycielką zakonu brygidek. Lniany czepek, składający się z dwóch części, łączonych po środku tkanym ściegiem.Prawdopodobnie w XVI w. został pokryty jedwabną taftą, którą usunięto podczas konserwacji. Czepek ten nie został poddany datowaniu radiowęglowemu, ale najprawdopodobniej pochodzi z XIV w.
Tekst: Agnieszka Jurgielewicz
Comments